Сходство языков
- Автор темы Баловень
- Дата начала
Мод
Активный пользователь
В развлекаловке дело было. Поиграли немножко.Где то была темка про самодельный язык. Не помню, кто автор произведения про бутявку с куклушатами или как там?
Типа, сочиняем слова с учётом филологических законов. Не смог найти, видимо, умерла тема в период Великой Чистки.
Прикольно было бы вспомнить.
Волхв
*******
О-о-о... Обожаю.
Мгу откопать, ежели надо.
Мод
Активный пользователь
Один мой старый пост:
Любов.. прекрасне почуття, найкрасивіше з усіх .
Зустрічі, побачення, визнання.. шепіт, лемент, лист, смс, плакат..
як тільки не зізнаються в любові люди...
Нас чують і не чують..
іноді ми соромимося зізнатися, а іноді кричимо про це при всіх...
Прислухайтеся до свого серця..
поберіть із нього самі ніжні й жаркі слова, напишіть своє визнання..
Не обов'язково писати КОМУ, адже той, кому вони адресовані іноді й не знає про вашу любов.. але прочитає,
і простягнеться нитка від серця до серцю...
Кожна людина любить, і кожному їсти що сказати про свою любов...
Ну а якщо немає ще.. не найшовся.. те можна й просто тренуватися
Любов.. прекрасне почуття, найкрасивіше з усіх .
Зустрічі, побачення, визнання.. шепіт, лемент, лист, смс, плакат..
як тільки не зізнаються в любові люди...
Нас чують і не чують..
іноді ми соромимося зізнатися, а іноді кричимо про це при всіх...
Прислухайтеся до свого серця..
поберіть із нього самі ніжні й жаркі слова, напишіть своє визнання..
Не обов'язково писати КОМУ, адже той, кому вони адресовані іноді й не знає про вашу любов.. але прочитає,
і простягнеться нитка від серця до серцю...
Кожна людина любить, і кожному їсти що сказати про свою любов...
Ну а якщо немає ще.. не найшовся.. те можна й просто тренуватися
Волхв
*******
Кажется, что-то про сотовую связь. B)
Баловень
Пользователь
Красивые фразы, немного завораживают...
Мой вариант:
«Любовь.. прекраснейшее чувство, наикрасивейшее из всех,
Встречи, взгляды, признания… шёпот, цемент, лист, смс, плакат… как только не признаются в любви люди…
Нас любят и не любят… иногда мы стесняемся признаться, а иногда кричим об этом при всех…
Прислушайтесь к своему сердцу…
Возьмите из него самые нежные и жаркие слова, напишите своё признание…
Не обязательно писать КОМУ, даже тот, кому они адресованы, иногда и не знает про вашу любовь… пока не прочитает,
и протянется нить от сердца к сердцу…
Каждый человек любит, и каждому есть что сказать про свою любовь…
Ну а если ещё нет такого… не нашёлся… то можно и просто тренироваться.»
А заодно и это:
"Крем для рук зволожуючий. Повертаэ рукам молодiсть i красу, забезпечуэ необхiдний догляд i рiвень зволожения. Застусования: наносити на шкiру рук i нiгтiв."
«Щоучаствующего саджають спиною до всіх, а на спину прикріплюють табличку із заздалегідь приготовленою написом. Написи можуть бути різними: "Туалет", "Магазин", "Интститут" та ін. Інші, що спостерігають задають йому різноманітні питання, типу: "Навіщо ти туди ходиш?", "Як часто?" і т.п. Граючий повинен, не знаючи того, що написане на підвішеній на нього табличці, відповідати на запитання.»
Мой вариант:
«Крем для рук омолаживающий. Возвращает рукам молодость и красоту, обеспечивая необходимый вид степень омоложения. Рекомендации: наносите на кожу рук и ногти.»
«Участника сажают спиной ко всем, а на спину прикрепляют табличку из картона со сделанной надписью. Надписи могут быть разными: Туалет, Магазин, Институт и т.д. Ещё, тому, кого разыгрывают, задают разнообразные вопросы, типа: Зачем ты туда ходишь? Как часто? и т.п. Играющий должен, не зная того, что написано на подвешенной на него табличке, отвечать на вопросы.»
Волхв
*******
Волхв
*******
Сон — одна з найпопулярніших ранньовесняних лісових рослин. Його великі дзвониковидні лілово-рожеві квітки є окрасою соснових та мішаних лісів.
Сон широколистий цвіте до розпускання листків. Як тільки розтане сніг, з товстого чорного кореневища починають відростати невисокі квітконосні стебла з поодинокими квітками на верхівці. Квітки надійно вкриті від весняних заморозків пухнастими листочками. Цвіте ця багаторічна світлолюбна рослина у квітні — травні, запилюється комахами. Після запилення квітки перетворюються у своєрідні пухнасті кульки, що складаються з багатьох сім'янок, які мають довгі пірчасті стовпчики. Листки з'являються після відцвітання рослини. Вони довгочерешкові, пальчасторозсічені, зібрані біля стебла у прикореневу розетку.
Сон ціниться як декоративна рослина, може прикрасити парки, лісопарки, сквери. Рослина має лікарські та фарбувальні властивості. Масове збирання для букетів призвело до знищення cну. Він потребує охорони.
©тырено
Сон широколистий цвіте до розпускання листків. Як тільки розтане сніг, з товстого чорного кореневища починають відростати невисокі квітконосні стебла з поодинокими квітками на верхівці. Квітки надійно вкриті від весняних заморозків пухнастими листочками. Цвіте ця багаторічна світлолюбна рослина у квітні — травні, запилюється комахами. Після запилення квітки перетворюються у своєрідні пухнасті кульки, що складаються з багатьох сім'янок, які мають довгі пірчасті стовпчики. Листки з'являються після відцвітання рослини. Вони довгочерешкові, пальчасторозсічені, зібрані біля стебла у прикореневу розетку.
Сон ціниться як декоративна рослина, може прикрасити парки, лісопарки, сквери. Рослина має лікарські та фарбувальні властивості. Масове збирання для букетів призвело до знищення cну. Він потребує охорони.
©тырено
Мод
Активный пользователь
Сон — одна из популярнейших ранневесенних лесных растений. Его большие непонятно лилово-розовые цветы являются украшением сосновых и смешанных лесов.
Сон широколистый цветет к распусканию листков. Как только растает снег, с толстого черного корневища начинают отрастать невысокие цветоносные стебли с одиночными цветками на верхушке. Цветы надежно покрыты от весенних заморозков пушистыми листочками.
Цветет это многолетнее светолюбивое растение в апреле — мае, опыляется насекомыми. После опыления цветы превращаются в своеобразные пушистые кульки, которые состоят из многих семянок, которые имеют длинные перистые столбики. Листки появляются после отцветания растения. Они длинночерешковые, пальчасторассеченные, собранные возле стебля в прикорневую розетку.
Сон ценится как декоративное растение, может украсить парки, лесопарки, скверы. Растение имеет врачебное и красильное свойства. Массовое собирание для букетов привело к уничтожению сна. Он нуждается в охране.
Мод
Активный пользователь
украинский)Шустро...
Волхв
*******
Перевода нет, так что не обессудьте.
(да, это украинский)
А вот это?
Виетнамският кориандър (Persicaria odorata, син. Polygonum odoratum) е тревисто растение от сем. Лападови (Polygonaceae), чиито листа се използват широко в кухните на Югозточна Азия. Виетнамското име на растението е „рау рам“, а в Малайзия и Сингапур го наричат „даун кесом“ или „даун лакса“ (лист за лакса). Няма връзка с ментите, но общият му вид и миризма са близки до техните.
Листата преди всичко се идентифицират с виетнамската кухня, където го ядат много в прясно състояние в салати и в сурови пролетни рулца („гой куон“). Фа (говеждо с фиде) също се гарнира с виетнамски кориандър. Популярна е и употребата му с „хот вит лон“ (оплодено яйце от патица, наречено „балут“ във Филипините).
В Сингапур и Малайзия нарязаните ситно листа са незаменима съствака на „лакса“ (пикантна супа) до такава степен, че малайското име „даун лакса“ означава „лист за лакса“.
В Австралия разстението се изследва като източник на етерично масло (кесомово масло).
Виетнамският кориандър е многогодишно растение, което расте най-добре в тропически и субтропически зони в топли и влажни условия. Не може да вирее в ширини над 32° или на места с прекалено много вода. В благоприятни условия достига 15-30 сма на височина. През зимата или когато температурата е много висока, може да загине.
Горната страна на листата му е тъмнозелена, с петна с кестенов цвят, а долната им страна е винено червена. Стъблото е на секции. Във Виетнам се отглежда културно или расте в диво състояние.
Маслото на виетнамския кориандър съдържа алдехиди като деканал (28%) и додеканал (44%), както и алкохола деканол (11%). Сесквитерпени като α-хумулен и β-кариофилен съставляват около 15% от етеричното му масло.
Според виетнамски експерти виетнамският кориандър има горчив и пикантен вкус, не е токсичен и може да детоксира храна. Те твърдят, че може да се използва при отоци, акне, храносмилателни разстройства, събиране на газове и стомашни болки.
Изследвания, проведени в Университета по естествени науки в Ханой показват, че виетнамският кориандър намалява броя на сперматозоидите при мишки. Може да има подобен ефект и върху хората. В много виетнамски билкови лекарства той се използва за намаляване на сексуалните копнежи. На виетнамски има пословица „рау рам, гиа сонг“ („виетнамски кориандър, пресни бобени филизи“), която означава, че виетнамският кориандър може да намали плодовитостта, а пресните бобени филизи имат обратния ефект. Има и друга пословица: „рау рам диет дук“ („виетнамският кориандър убива сексуалния копнеж“). Много будистки го отглеждат в градините си и го употребяват често.
(да, это украинский)
А вот это?
Виетнамският кориандър (Persicaria odorata, син. Polygonum odoratum) е тревисто растение от сем. Лападови (Polygonaceae), чиито листа се използват широко в кухните на Югозточна Азия. Виетнамското име на растението е „рау рам“, а в Малайзия и Сингапур го наричат „даун кесом“ или „даун лакса“ (лист за лакса). Няма връзка с ментите, но общият му вид и миризма са близки до техните.
Листата преди всичко се идентифицират с виетнамската кухня, където го ядат много в прясно състояние в салати и в сурови пролетни рулца („гой куон“). Фа (говеждо с фиде) също се гарнира с виетнамски кориандър. Популярна е и употребата му с „хот вит лон“ (оплодено яйце от патица, наречено „балут“ във Филипините).
В Сингапур и Малайзия нарязаните ситно листа са незаменима съствака на „лакса“ (пикантна супа) до такава степен, че малайското име „даун лакса“ означава „лист за лакса“.
В Австралия разстението се изследва като източник на етерично масло (кесомово масло).
Виетнамският кориандър е многогодишно растение, което расте най-добре в тропически и субтропически зони в топли и влажни условия. Не може да вирее в ширини над 32° или на места с прекалено много вода. В благоприятни условия достига 15-30 сма на височина. През зимата или когато температурата е много висока, може да загине.
Горната страна на листата му е тъмнозелена, с петна с кестенов цвят, а долната им страна е винено червена. Стъблото е на секции. Във Виетнам се отглежда културно или расте в диво състояние.
Маслото на виетнамския кориандър съдържа алдехиди като деканал (28%) и додеканал (44%), както и алкохола деканол (11%). Сесквитерпени като α-хумулен и β-кариофилен съставляват около 15% от етеричното му масло.
Според виетнамски експерти виетнамският кориандър има горчив и пикантен вкус, не е токсичен и може да детоксира храна. Те твърдят, че може да се използва при отоци, акне, храносмилателни разстройства, събиране на газове и стомашни болки.
Изследвания, проведени в Университета по естествени науки в Ханой показват, че виетнамският кориандър намалява броя на сперматозоидите при мишки. Може да има подобен ефект и върху хората. В много виетнамски билкови лекарства той се използва за намаляване на сексуалните копнежи. На виетнамски има пословица „рау рам, гиа сонг“ („виетнамски кориандър, пресни бобени филизи“), която означава, че виетнамският кориандър може да намали плодовитостта, а пресните бобени филизи имат обратния ефект. Има и друга пословица: „рау рам диет дук“ („виетнамският кориандър убива сексуалния копнеж“). Много будистки го отглеждат в градините си и го употребяват често.
AlexxA
Голограмма:)
текст слишком большой, времени нет над ним сидеть)))Надоело или не можете?
Волхв
*******
Радзіма — Паўднёвая Амерыка, дзе яе вырошчвалі ацтэкі і інкі, а таксама паўночнаамерыканскія плямёны іракезаў. У XVI стагоддзі завезена ў Еўропу (Іспанія, Англія). У Рэчы Паспалітай стала вядомая ў XVII стагоддзі. Лічыцца, што ўпершыню бульбу ў краіну завёз кароль Ян III Сабескі пасля перамогі над туркамі ў бітве пад Венай (12 верасня 1683 году).
Першапачаткова бульбу выкарыстоўвалі як лекавую і дэкаратыўную расліну, у якасці ядомай палявой культуры пачала масава спажывацца па ўсёй Еўропе з другой паловы XVIII стагоддзя.
У якасці экзатычнай стравы бульба стала вядомая на магнацкім стале ў Рэчы Паспалітай напрыканцы XVII стагоддзя. У кнізе, напісанай кухмістрам кракаўскага ваяводы Станіславам Чарнецкім, слынным “Compendium ferculorum albo zebranie potraw” (“Усё пра стравы, альбо збор страў”), згадваецца першая бульбяная прысмака для эліты краіны. Пад назваю “tertofelle” хаваецца бульба, якую пяклі ў попеле і пакроеную на скрылікі смажылі. Кніга пабачыла свет у 1682 годзе і на працягу XVIII стагоддзя неаднаразова перавыдавалася.
Упершыню бульбу пачалі вырошчваць у Беларусі падчас панавання караля польскага і вялікага князя літоўскага, Аўгуста III (1736 – 1763), на тэрыторыі сучаснай Гарадзеншчыны ў другой трэці XVIII стагоддзя. Але ў гэты час яна вырошчвалася толькі ў каралеўскіх эканоміях, нямецкімі каланістамі. Найбольш значным бульбаводчым цэнтрам напрыканцы 1780-х гадоў стала тэрыторыя Полацкага намесніцтва. У 1788 годзе тут у “пасеве” бульба займала усяго 7 чвэрцяў, а ў “ураджаі” — 21 чвэрць, але праз два гады ў “пасеве” было 4617 чвэрцяў, а ў “ураджаі” — 18759 чвэрцяў. На Суражчыне ў гэты час вырошчвалі бульбу не толькі на агародах, але і на панскіх палетках.
Першапачаткова беларускае сялянства паставілася надзвычай недаверліва да гэтай агрыкультурнай навацыі, здзяйсняла акты сабатажу, адмаўляючыся яе садзіць.
XIX стагоддзе стала часам шырокага распаўсюджання новай агрыкультуры на беларускіх палетках. Калі ў Гродзенскай губерні ў 1822 годзе было сабрана 7,1 тысяча чвэрцяў бульбы, то ў 1827 годзе ўжо ў 100 раз болей. У справаздачах Мінскай ды Віцебскай губерняў за 1828 год адзначалася, што бульба з'яўляецца “пособием к продовольствию…родится в изобилии... с успехом повсеместно здесь разводится”. У справаздачы Гарадзенскай губерні за 1840 год адзначалася: “картофель занимает первое место в числе возделываемых ...овощей, способствует продовольствию народа, прокормлению скота и удобрению полей”. Стравы з бульбы, у гэты ж час становяцца надзвычай важным элементам харчавання беларускага народу. Бульба насамрэч у гэты час становіцца пануючай палявой культурай, “другім хлебам”, хаця не будзе перабольшваннем сказаць, што для бяднейшых сялян яна была ўвогуле ці не адзіным і першым хлебам. Услухаемся ў радкі аднаго з сучаснікаў: “...горох, часть ячменя, овес крестьяне сбывают, а картофелем питаются почти круглый год”.
БульбаПоспехі бульбаводства, “бульбяны бум”, далі свае станоўчыя вынікі ў галіне селекцыі. Ужо ў 1860-х гадах узнікаюць мясцовыя, беларускія гатункі бульбы. У жніўні 1853 года ў Горы-Горацкім земляробчым інстытуце была адкрытая выстава, на якой экспанавалася 28 гатункаў бульбы з батанічнага саду інстытута, а таксама прадукты з бульбы ў выглядзе мукі і крупкі. У 1868 годзе “Земледельческая газета” пісала пра тое, што ў Горацкім павеце меліся гатункі “на кои почти не имеют влияния неблагоприятствующие обстоятельства, вредящие всем прочим. Так, например, в нашем уезде, в с. Слижах, у одного хозяина картофель ежегодно дает более десяти зерен и величиной превосходит гусиные яйца ... Обилием крахмала и вкусом слижевский картофель превосходит все возможные сорта”. Вельмі высокімі якасцямі валодала мсціслаўская ды быхаўская бульба. Вядомы знаўца гэтае справы, А. Палтарацкі пісаў : “Мне прыходзілася бачыць розныя гатункі бульбы, але нідзе не бачыў я такой буйнай і сапкай, як у Мсціслаўскім павеце... Быхаўская бульба таксама добрая”.
Паводле дадзеных змешчаных у “Живописной России” (1882 год) на тэрыторыі Беларускай вобласці (пад гэтым тэрмінам у выданні разумеліся Мінская, Магілёўская, Віцебская і этнаграфічна беларускія часткі Смаленскай губерняў) збіралася да 5 мільёнаў чвэрцяў бульбы. На той жа тэрыторыі ў 1905 годзе пасяўная плошча пад бульбу займала 202.580 дзесяцін ворнай зямлі (5,8 працэнтаў усёй пасяўной плошчы).
У 1890-я гады на тэрыторыі Беларусі ўжо вылучаліся 4 зоны бульбаводства. Да першай адносіўся Рэчыцкі павет. Тут пад бульбу былі заняты 18,1 % пасяўных плошчаў. Да другой зоны належалі тэрыторыі Барысаўскага, Гомельскага, Рагачоўскага, Чэрыкаўскага паветаў (12,1 – 15 % плошчаў). Да трэцяй зоны адносіліся Мінскі, Бабруйскі, Клімавіцкі, Чавускі, Быхаўскі, Магілёўскі, Аршанскі, Сенненскі паветы (9,1 – 12 % плошчаў), а да чацвёртай зоны адносілася тэрыторыя Горацкага павету ды ўсёй Віцебскай губерні (6,1 – 9% плошчаў). На пачатку XX стагоддзя беларускае бульбаводства было найлепшым і адным з наймацнейшых у Расійскай імперыі. На 1913 год прыпадае пік дарэвалюцыйнай беларускай бульбяной вытворчасці — пасяўная плошча склала 583,3 тыс. га, ураджайнасць 6,4 т/га, валавы збор 4 мільёны тон, ці 12,6% валавога збору ў Расеі.
Паводле назіранняў Часлава Пяткевіча ў Усходнебеларускім Палессі ў другой палове XIX стагоддзя бульбу садзілі “пад соху, у кожную баразну або чэраз баразну ў другой палавіне красавіка (калі зямля пацяплее, бо ў халоднай папухне, пакуль зыйдзе). За сахой ідзе жанчына з каробкай напоўненай клубнямі і кідае іх у баразну на адлегласці 30 см. адзін ад аднаго па адным ці больш у залежнасці ад велічыні; напаступны заход сахі гэту баразну закрывае. У кожную баразну кідаюць тады, калі садзяць невялікую колькасць і на лепшай глебе (пагной), а праз баразну садзяць тады, калі займаюць большую плошчу на няўгноенай ніве (простапольле)”. Палешукі бульбу садзілі і на агародах, з дапамогай лапаты “дзвюма асобамі: першы ўбівае ў зямлю лапату амаль па дрэўца і выкідвае зямлю на паверхню, другі бярэ з каробкі клубні і кідае ў тую ямку па адным ці па некалькі ў залежнасці ад іх велічыні. Зямлёй, выкапанай з наступнай ямкі, прыкрываецца папярэдняя, у якую ўжо ўкінулі бульбу, і г.д.”.
Такім чынам, поўная і незваротная “беларусізацыя” бульбы адбылася ў XIX стагоддзі. У сярэдзіне таго ж стагоддзя без бульбы немагчыма было ўжо ўявіць жыццё беларускага паспалітага люду. Бульба ўваходзіць у фальклор, пра яе складаюць песні, танчаць пад іх. Адна з папулярнейшых беларускіх полек увогуле можа лічыцца за своеасаблівы бульбяны гімн:
Гарні, гарні бульбу з печы
У торбачку – ды на плечы
Бульбу пякуць, бульбу вараць
Бульбу ядуць, бульбу хваляць
З бульбы мука, з бульбы каша
Прападзі ты, доля наша
Адзін лапаць, другі бот,
А я шляхціц, далібог!
Сёння бульба ў Беларусі лічыцца нацыянальнай культурай, “другім хлебам”, пасяўныя плошчы займаюць 749,3 тыс. га
Першапачаткова бульбу выкарыстоўвалі як лекавую і дэкаратыўную расліну, у якасці ядомай палявой культуры пачала масава спажывацца па ўсёй Еўропе з другой паловы XVIII стагоддзя.
У якасці экзатычнай стравы бульба стала вядомая на магнацкім стале ў Рэчы Паспалітай напрыканцы XVII стагоддзя. У кнізе, напісанай кухмістрам кракаўскага ваяводы Станіславам Чарнецкім, слынным “Compendium ferculorum albo zebranie potraw” (“Усё пра стравы, альбо збор страў”), згадваецца першая бульбяная прысмака для эліты краіны. Пад назваю “tertofelle” хаваецца бульба, якую пяклі ў попеле і пакроеную на скрылікі смажылі. Кніга пабачыла свет у 1682 годзе і на працягу XVIII стагоддзя неаднаразова перавыдавалася.
Упершыню бульбу пачалі вырошчваць у Беларусі падчас панавання караля польскага і вялікага князя літоўскага, Аўгуста III (1736 – 1763), на тэрыторыі сучаснай Гарадзеншчыны ў другой трэці XVIII стагоддзя. Але ў гэты час яна вырошчвалася толькі ў каралеўскіх эканоміях, нямецкімі каланістамі. Найбольш значным бульбаводчым цэнтрам напрыканцы 1780-х гадоў стала тэрыторыя Полацкага намесніцтва. У 1788 годзе тут у “пасеве” бульба займала усяго 7 чвэрцяў, а ў “ураджаі” — 21 чвэрць, але праз два гады ў “пасеве” было 4617 чвэрцяў, а ў “ураджаі” — 18759 чвэрцяў. На Суражчыне ў гэты час вырошчвалі бульбу не толькі на агародах, але і на панскіх палетках.
Першапачаткова беларускае сялянства паставілася надзвычай недаверліва да гэтай агрыкультурнай навацыі, здзяйсняла акты сабатажу, адмаўляючыся яе садзіць.
XIX стагоддзе стала часам шырокага распаўсюджання новай агрыкультуры на беларускіх палетках. Калі ў Гродзенскай губерні ў 1822 годзе было сабрана 7,1 тысяча чвэрцяў бульбы, то ў 1827 годзе ўжо ў 100 раз болей. У справаздачах Мінскай ды Віцебскай губерняў за 1828 год адзначалася, што бульба з'яўляецца “пособием к продовольствию…родится в изобилии... с успехом повсеместно здесь разводится”. У справаздачы Гарадзенскай губерні за 1840 год адзначалася: “картофель занимает первое место в числе возделываемых ...овощей, способствует продовольствию народа, прокормлению скота и удобрению полей”. Стравы з бульбы, у гэты ж час становяцца надзвычай важным элементам харчавання беларускага народу. Бульба насамрэч у гэты час становіцца пануючай палявой культурай, “другім хлебам”, хаця не будзе перабольшваннем сказаць, што для бяднейшых сялян яна была ўвогуле ці не адзіным і першым хлебам. Услухаемся ў радкі аднаго з сучаснікаў: “...горох, часть ячменя, овес крестьяне сбывают, а картофелем питаются почти круглый год”.
БульбаПоспехі бульбаводства, “бульбяны бум”, далі свае станоўчыя вынікі ў галіне селекцыі. Ужо ў 1860-х гадах узнікаюць мясцовыя, беларускія гатункі бульбы. У жніўні 1853 года ў Горы-Горацкім земляробчым інстытуце была адкрытая выстава, на якой экспанавалася 28 гатункаў бульбы з батанічнага саду інстытута, а таксама прадукты з бульбы ў выглядзе мукі і крупкі. У 1868 годзе “Земледельческая газета” пісала пра тое, што ў Горацкім павеце меліся гатункі “на кои почти не имеют влияния неблагоприятствующие обстоятельства, вредящие всем прочим. Так, например, в нашем уезде, в с. Слижах, у одного хозяина картофель ежегодно дает более десяти зерен и величиной превосходит гусиные яйца ... Обилием крахмала и вкусом слижевский картофель превосходит все возможные сорта”. Вельмі высокімі якасцямі валодала мсціслаўская ды быхаўская бульба. Вядомы знаўца гэтае справы, А. Палтарацкі пісаў : “Мне прыходзілася бачыць розныя гатункі бульбы, але нідзе не бачыў я такой буйнай і сапкай, як у Мсціслаўскім павеце... Быхаўская бульба таксама добрая”.
Паводле дадзеных змешчаных у “Живописной России” (1882 год) на тэрыторыі Беларускай вобласці (пад гэтым тэрмінам у выданні разумеліся Мінская, Магілёўская, Віцебская і этнаграфічна беларускія часткі Смаленскай губерняў) збіралася да 5 мільёнаў чвэрцяў бульбы. На той жа тэрыторыі ў 1905 годзе пасяўная плошча пад бульбу займала 202.580 дзесяцін ворнай зямлі (5,8 працэнтаў усёй пасяўной плошчы).
У 1890-я гады на тэрыторыі Беларусі ўжо вылучаліся 4 зоны бульбаводства. Да першай адносіўся Рэчыцкі павет. Тут пад бульбу былі заняты 18,1 % пасяўных плошчаў. Да другой зоны належалі тэрыторыі Барысаўскага, Гомельскага, Рагачоўскага, Чэрыкаўскага паветаў (12,1 – 15 % плошчаў). Да трэцяй зоны адносіліся Мінскі, Бабруйскі, Клімавіцкі, Чавускі, Быхаўскі, Магілёўскі, Аршанскі, Сенненскі паветы (9,1 – 12 % плошчаў), а да чацвёртай зоны адносілася тэрыторыя Горацкага павету ды ўсёй Віцебскай губерні (6,1 – 9% плошчаў). На пачатку XX стагоддзя беларускае бульбаводства было найлепшым і адным з наймацнейшых у Расійскай імперыі. На 1913 год прыпадае пік дарэвалюцыйнай беларускай бульбяной вытворчасці — пасяўная плошча склала 583,3 тыс. га, ураджайнасць 6,4 т/га, валавы збор 4 мільёны тон, ці 12,6% валавога збору ў Расеі.
Паводле назіранняў Часлава Пяткевіча ў Усходнебеларускім Палессі ў другой палове XIX стагоддзя бульбу садзілі “пад соху, у кожную баразну або чэраз баразну ў другой палавіне красавіка (калі зямля пацяплее, бо ў халоднай папухне, пакуль зыйдзе). За сахой ідзе жанчына з каробкай напоўненай клубнямі і кідае іх у баразну на адлегласці 30 см. адзін ад аднаго па адным ці больш у залежнасці ад велічыні; напаступны заход сахі гэту баразну закрывае. У кожную баразну кідаюць тады, калі садзяць невялікую колькасць і на лепшай глебе (пагной), а праз баразну садзяць тады, калі займаюць большую плошчу на няўгноенай ніве (простапольле)”. Палешукі бульбу садзілі і на агародах, з дапамогай лапаты “дзвюма асобамі: першы ўбівае ў зямлю лапату амаль па дрэўца і выкідвае зямлю на паверхню, другі бярэ з каробкі клубні і кідае ў тую ямку па адным ці па некалькі ў залежнасці ад іх велічыні. Зямлёй, выкапанай з наступнай ямкі, прыкрываецца папярэдняя, у якую ўжо ўкінулі бульбу, і г.д.”.
Такім чынам, поўная і незваротная “беларусізацыя” бульбы адбылася ў XIX стагоддзі. У сярэдзіне таго ж стагоддзя без бульбы немагчыма было ўжо ўявіць жыццё беларускага паспалітага люду. Бульба ўваходзіць у фальклор, пра яе складаюць песні, танчаць пад іх. Адна з папулярнейшых беларускіх полек увогуле можа лічыцца за своеасаблівы бульбяны гімн:
Гарні, гарні бульбу з печы
У торбачку – ды на плечы
Бульбу пякуць, бульбу вараць
Бульбу ядуць, бульбу хваляць
З бульбы мука, з бульбы каша
Прападзі ты, доля наша
Адзін лапаць, другі бот,
А я шляхціц, далібог!
Сёння бульба ў Беларусі лічыцца нацыянальнай культурай, “другім хлебам”, пасяўныя плошчы займаюць 749,3 тыс. га
Мод
Активный пользователь
Волхв, ты сводишь тему на нет. Какой в этом смысл?
Не нравится тема - не пости тут.
попробовала перевести только стишок:
Хорошая, хорошиая картошка из печки
В сумку – да на плечи
Картошку пекут, картошку варят
Картошку едят, картошку хвалят
Из картошки мука, из картошки каша
Пропади ж ты, судьба наша
Один ест, другой работает,
А я шляхтич, слава богу!
язык - белорусский
Не нравится тема - не пости тут.
попробовала перевести только стишок:
Хорошая, хорошиая картошка из печки
В сумку – да на плечи
Картошку пекут, картошку варят
Картошку едят, картошку хвалят
Из картошки мука, из картошки каша
Пропади ж ты, судьба наша
Один ест, другой работает,
А я шляхтич, слава богу!
язык - белорусский